Twintiger Sonia zoekt afleiding op het internet en komt via een literair forum in contact met een man die zich Knut Hamsun laat noemen. Hij vraagt haar een foto van zichzelf op te sturen en in ruil daarvoor mag ze bij hem alle boeken bestellen die ze maar wil. Ze gaat op zijn voorstel in en dat is het begin van een intensieve, bij tussenpozen door Sonia onderbroken, ziekelijke correspondentie.

Het verslag van hun relatie snijdt allerlei thema’s aan en roept vele vragen op. Wat is verlangen? Wat is liefde? Wat is waarachtig contact? Zijn we daar bang voor?

✻ ✻ ✻

De maanden daarop komen er meer pakketten. Titels waar ze zelf om vraagt, maar vooral titels waar hij mee komt, titels waarvan hij vindt dat zij ze meteen moet lezen. Van de mensen die ik ken, ben jij de enige die ik op intellectueel terrein als mijn gelijke beschouw, zegt hij. De enige met wie ik wil praten over wat ik lees. Hij meet zich de rol aan van literaire gids en zij laat zich gewillig leiden. Ze verzamelt haar nieuwe eigendommen in het boekenkastje op haar kamer. Om haar moeders argwaan niet te wekken vraagt ze Knut de pakketten op het gemeentearchief te laten bezorgen en neemt ze de boeken in een paar keer mee naar huis. Ze geniet van het moment dat er een pakket arriveert; ze maakt het gehaast open, scheurt de tape eraf waarmee hij het zo te zien uiterst zorgvuldig heeft dichtgeplakt. Op een avond ligt ze op haar bed te kijken naar de ruggen van de boeken die ze nog niet heeft kunnen lezen en probeert bij zichzelf na te gaan of ze gedreven wordt door inhaligheid of door iets anders, wat moeilijker te definiëren valt. Ze geeft toe dat ze zich gevleid voelt. Er is iets verleidelijks aan deze geleidelijke verovering door middel van geschenken, waarmee hij steeds meer terrein wint. Maar ze is in de war. Ze is eigenlijk niet bijzonder geïnteresseerd in die boeken; en ze is ook niet werkelijk nieuwsgierig naar Knut. Wat haar betovert, is het gevoel het voorwerp van zijn aandacht te zijn. Zijn manier om haar te benaderen verschilt radicaal van alles wat ze tot nu toe heeft meegemaakt.

Boeken buitmaken is heel makkelijk, houdt Knut vol. Zo makkelijk dat ik me maar blijf afvragen waarom de mensen ze niet gewoon meenemen. Hij verzekert haar dat je slechts doorzettingsvermogen nodig hebt. Zet jij door wanneer je iets wilt bereiken, als je iets echt graag wilt? Je klaagt vaak over je werk op het archief, dat je beschrijft als frustrerend, ver beneden je kunnen en absoluut niet wat je wilt. Maar vind je dat je echt hard je best hebt gedaan om de situatie te veranderen of heb je de dingen op hun beloop gelaten en beklaag je je nu? Je moet altijd doorzetten, de volharding hebben van een werkmier, nooit opgeven, de tijd nemen die nodig is om je doelen te bereiken. Onder die voorwaarden, zegt hij, kan iedereen boeken en bijna elk ander artikel uit een groot warenhuis buitmaken. Hij doet het iedere dag, hij wijdt er zijn leven aan en geeft uit louter plezier een deel van zijn buit weg, hoewel hij er nog nooit zo veel voldoening uit geput heeft als nu met haar. Denk aan het geluksgevoel dat je ervaart wanneer je een pakket openmaakt en daarin laten we zeggen tien, vijftien boeken aantreft die je helemaal niet had verwacht. Nou, dat is in de verste verte niet te vergelijken met wat ik voel als ik ze je stuur.

Fragment uit Litteken, Sara Mesa, Wereldbibliotheek, mei 2018, ISBN

9789028427242